Aşk, Can Vermektir - Astrolozi

Aşk, Tanrı'nın insana en büyük lütfudur.

Tanrı, her şeyiyle biriciktir, tektir. Ve dinen en büyük günah Tanrı'yı kabul etmemek ve ona bir eş koşmaktır.

Tanrı'nın aşkından vücuda gelen insan, her şeyiyle Tanrı'sına tapar ve hiçbir şekilde Tanrı'sını taklit edemez. Yani insan ne tanrılaşabilir ne de herhangi bir şeyi tanrılaştırabilir.

Yine de Tanrı, kendi aşkından yarattığı insana, bir açık kapı bırakmıştır: Aşk kapısı. Çünkü Tanrı kıskanç değildir ve insana kendisini taklit edebileceği bir alanı bu kapıdan geçtiği anda açar. Ama o kapı sadece aşık olana açılır..

İnsan, aşkı ile kendine bir aşık yaratırken, aslında bir anlamda tanrısal bir role soyunur, bir aşka can verir. Aşık kişi kendi aşkını yaratır, ona kendinden bir can verir. O nedenler aşkla yaratılan, candır..

İnsan aşkına o nedenle "canım" der, çünkü kendi canının bir parçasıdır, kendindendir.

İki can bir olur, birlikte olur ve onlardan olan, yine aşkla doğandır. O nedenle her bir bebek yine dilimizde candır.

Ve görüldüğü gibi aşkın her safhası yeni bir yaratımdır. Aşk, çoğalandır ve insan nesli de bu nedenle çoğalır. 

Aşk, aynı zamanda bir hayat vermektir. O nedenle aşkımız bizim artık hayatımızdır.

Görüldüğü gibi aşk hayattır ve ölümün tam zıddıdır. O nedenle aşk can vermektir derken bunun anlamı bir hayat vermektir.
Aşk uğrunda yaşamaktır, yaşatmaktır. Ölümün geçtiği yerde aşk yoktur. Aşık insan aşkının uğrunda ölen değil uğrunda yaşayandır.
O nedenle aşk intiharla yan yana gelmez. Allah, aşkla yarattığı insana canı emanet etmiştir. O can, bizim ruhumuzdur.
Aynı zamanda içimizdeki tanrısal parçadır. İnsanın o cana kıyması, intihar olarak da cinayet olarak da günahtır. Çünkü burada Tanrı'nın aşkının reddedilişi vardır.
Reddedişin ötesinde, aşka karşı bir nefret eylemi vardır. Ama Tanrı insana öldürmek değil yaşatmak için kendi rolünü taklit hakkı vermiştir.
Tanrı hem can verendir hem can alandır. İnsan ise asla ve asla bir canı alamaz. Kendi canını da başkasının canını da.
Çünkü bu hak bize değil Allah'a aittir. Bizlerse sadece emanetçiyizdir.

Bize emanet olan canı aşktan koruruz ve ancak aşıksak koruruz.. Çünkü insan aşkı kaybetmek istemez. Aşıksa bitmesini istemez.
Emanet her zaman için bir hazinedir, korunur, üzerine titrenir. İnsan aşkına o nedenle kıyamaz. İnsan cana kıyamaz.

Aşk büyük bir yaratımdır ama yine de tekil bir eylem değildir. Çünkü aşk, her koşulda çoğul bir eylemdir. O nedenle aşk bir eylem olarak kendine ait bir örgütlenme yaratır.
Aşk örgütü, bir ailedir. Bu aileden doğan her can, yine kendi örgütünü kuracaktır.
Aşk, iki kişinin el birliğinin ötesinde büyük bir gönül birliği gerektiren köklü bir eylemdir. İnsan nesli, bu sayede çoğalacaktır. Neslimizin asıl tohumu aşktır.

Ama aşk bu kadar küçük çaplı bir dünyaya sığamayacak kadar büyüktür. Çünkü insan kalbine dünyalar sığar.

Sözün özünü söyleyeceksek, Yunus'un deyimiyle:
"canını aşk yoluna vermeyen aşık mıdır?"..


Astrolozi